Staycation: oost west, thuis best

In mijn vorige blog schreef ik al over dat ik dankbaar ben voor hoe goed we het hebben en dat we ons prima vermaken met alle spullen in en om het huis. Maar dat niet alleen. Ik ben ook heel blij met de wijk waarin we wonen en besef me nu tijdens de crisis dat we vertier altijd steeds verder weg zochten, maar dat we ons echt al weken prima in onze eigen wijk kunnen vermaken. Zelfs tijdens onze staycation in de meivakantie.

Altijd zoeken naar vermaak

Veel mensen zijn altijd maar op zoek naar vertier en vermaak. Festivalletje hier, feestje daar, theatertje, vakantie. Een soort onrust waar ik zelf ook regelmatig last van heb. Maar gelukkig wordt het minder (zou dat gelijk met de wijsheid komen als je ouder wordt?!?). Gelukkig kan ik me de laatste tijd al heel goed vermaken in en om mijn eigen huis. En ik waardeer de rust die ontstaat eigenlijk wel.

Leer je eigen omgeving kennen

Ik leer ook mijn wijk meer te waarderen. Ik ga er nu op rustige momenten regelmatiger dan eerst op uit voor een wandeling, alleen of met de kids. En we ontdekten mooie plekken die ik in de 11 jaar dat we hier wonen nog nooit heb gezien. Kun je nagaan: we gaan overal naartoe, maar kennen onze eigen wijk nog niet eens.

Zo hebben we een park ontdekt op 5 minuten fietsen of 5 minuten varen (met onze kano) waar geen hond komt. Of nou ja, er komen dus wel honden en baasjes, maar er komen heel weinig mensen. Een ideale spot om lekker te picknicken, voetballen en allerlei buitenspelletjes met de kids te doen waar ze alle ruimte hebben.

Ook lopen of fietsen we zo naar ons stadsstrand waar de kids uren heerlijk in het zand kunnen spelen. En alles kan terwijl we afstand houden. We bezoeken steeds andere speeltuinen en laatst waren we voor het eerst sinds weken naar het bospark geweest. Door elke dag weer iets anders buiten te doen is de verveling nog niet toegeslagen. We zoeken steeds weer net een andere plek. En daarnaast: kinderen houden van regelmaat en herhaling, dus vaak vinden zij het helemaal niet erg om een aantal keer naar dezelfde plek te gaan. Gelukkig heeft het weer de afgelopen weken ook erg meegeholpen.

Groener gras

Hierdoor besef ik ook dat we het vertier steeds verder weg zoeken: het gras is altijd groener bij de buren! Maar ten eerste hoef je dus helemaal niet ver weg om het leuk te hebben met elkaar. En ten tweede beseffen we ons niet dat ver weggaan ook een impact heeft op ons milieu: door al dat reizen, vervuilen we onze omgeving. Deze periode laat ons nadenken over of het allemaal wel nodig is of was. Mij in elk geval wel.

Ander perspectief

Ik besef me dat ik vaak degene van ons gezin ben die graag op vakantie gaat om een ander perspectief te hebben. En ik denk dat het goed is om af en toe je leven letterlijk en figuurlijk van een afstandje te bekijken. Zo had ik echt net een week voor corona in Nederland kwam 2 campings gereserveerd in Luxemburg en Duitsland voor de zomervakantie. Ik overzag de crisis nog niet helemaal en was al een maand bezig met toffe plekken opzoeken. Dus ik was blij dat ik net geboekt had. Maar nu is het helemaal niet zeker of we dat wel kunnen doen in juli. Ik verheugde me er erg op om weer eens buiten Nederland op vakantie te gaan, maar ik ben er ook niet rouwig om als dat voorlopig niet kan. Dat komt dan volgend jaar of het jaar daarop wel weer. Want voor afstand nemen hoef je niet heel ver weg te gaan. Dat hebben we de afgelopen jaren gemerkt tijdens onze vakanties in Nederland.

Cliché voor ouders met jonge kinderen

Van ouders met kleine kinderen hoor je vaak: “Als de kids zich vermaken dan kan je vakantie niet meer stuk.” En dat cliché is ook gewoon waar: wij zijn kampeerders en op de camping heb je vanaf dag 1 geen kind meer aan ze. “Voor de kinderen hoef je het niet te doen” hoor ik wel vaker als ik het heb over flinke wandelingen voor mooie vergezichten of wat cultuur snuiven. Maar goed, zelf wil je ook nog wel wat. En ondanks dat ik mijn eigen omgeving ook kan waarderen, houd ik er erg van om mijn horizon te verbreden, van mooie natuur te genieten en wat meer afstand te nemen van thuis. Om daarna nog weer eens extra te waarderen wat we hebben (na 3 weken kamperen, ben ik zó blij met m’n eigen douche….).

Het geluk zit in de kleine dingen

Maar het hoeft dus niet. Deze crisis laat mij beseffen dat het geluk in kleine dingen zit en doorgaans heel dichtbij is. Dat we nu optimaal genieten van de plek waar we wonen en wat die allemaal aan vertier biedt. En geloof me dat is echt niet minder dan op een camping, het enige is dat we geen groot grasveld direct voor onze deur hebben.

Eén groot bungalowpark

Ik heb wel vaker gedacht en gezegd dat Nederland 1 groot bungalowpark is. We gaan wel eens met z’n allen naar een vakantiepark en dat noemen we dan vakantie en tijd voor elkaar. En hee, natuurlijk snap ik ook wel dat het toch anders is als je “er even tussenuit” ben. Dat je niet tegen de wasmand op loopt en allerlei andere klusjes ziet die je ook nog wel kunt doen. Als je thuis blijft, heb je vaak allerlei afleiding. Maar als je even nadenkt, dan doe je in zo’n park niet heel veel meer dan samen zwemmen, samen gourmetten, samen bowlen, samen wandelen, samen….allerlei vertier dat daar wordt aangeboden, maar hier ook net zo goed zou kunnen. Zo zijn zwembad en de bowlingbaan bij ons op nog geen 5 km afstand te vinden…. (ok nu gesloten, maar toch..)

Staycation

Dus waarom niet vaker zo’n staycation plannen? Spreek af dat er een weekend, midweek of week geen klusjes gedaan mogen worden. Haal lekker (verantwoord en zero waste) eten in huis (of haal af of ga uit eten als dat weer kan). Regel spelletjes, een goed boek, een mooie film. Stippel een wandel- of fietsroute uit in de omgeving. Je doet al gauw meer dan dat je tijdens je verblijf in een bungalowpark zou doen. Het scheelt ook een boel tijd met inpakken!

Hoe lang blijft het leuk?

Anyhow het klinkt nu allemaal nog prima, maar ik (grote onrustige) weet natuurlijk ook niet hoelang we dit nog volhouden en een beetje leuk houden. Natuurlijk zijn we op een gegeven moment flink uitgekeken en snakken we (ik) ernaar om ons zicht weer verder te verbreden. Maar voor nu vind ik het niet zo erg om even in te zoomen en nogmaals, dankbaar te zijn voor wat we hebben en wat nog wel kan.

Minder vliegen

Als laatste wil ik nog wat kwijt over vliegen. Ik hoop ook dat we, nu de luchtkwaliteit stukken beter is door de coronacrisis en blijkt dat we ons ook in eigen land kunnen vermaken, met z’n allen minder gaan vliegen. Het bewijs dat de luchtvaart voor veel luchtvervuiling zorgt is er en ik hoop echt dat we allemaal onze verantwoordelijkheid nemen. En die hoeft niet heel veel moeite te kosten, eigenlijk juist heel weinig: bedenk bij elke trip of je het net zo leuk kunt hebben op een bestemming die met de trein of de auto bereikbaar is. Kies dus eerst voor trein of auto (of staycation) en pas als laatste optie voor het vliegtuig. Ik ga niet zeggen dat je nooit meer mag gaan vliegen, want reizen verbreedt je blik op de wereld. Maar vliegen voor een stedentrip van 2 nachten of vliegen voor een voetbalwedstrijd. Dat zijn dingen die we volgens mij best kunnen laten. Zo kun je juist door niets te doen de wereld een stukje beter maken.

Hoe ervaar jij het thuisblijven?

Kun jij je nog goed vermaken tijdens de coronacrisis of loop je inmiddels tegen de muren op? En heeft de crisis ook jouw idee over vakantie vieren veranderd? Laat het me weten door een berichtje onder deze post achter te laten!