In een van m’n eerste blogs schreef ik dat ik graag m’n leven verder wil verduurzamen. Mijn gezin en ik waren al aardig op weg met onze energiezuinige woning en zonnepanelen. Toch wilde ik graag meer doen dan alleen toekijken terwijl onze aarde wordt uitgeput. Vanuit die gedachte zijn we ook met onze ‘minder afval’ missie gestart. Maar terwijl we echt lekker bezig zijn met afval vermijden, begon er weer een nieuw onderdeel van m’n leven te knagen. Een onderdeel dat eigenlijk nog vervuilender is dan al ons afval bij elkaar: onze trouwe vierwieler….
Gemak en vrijheid
Ik weet nog dat wij vroeger, toen ik na de scheiding van mijn ouders bij mijn moeder woonde, geen auto hadden. Maar op een gegeven moment wilde mijn moeder toch een auto. Want dat was handig (o.a. om mij met m’n accordeon naar les te brengen; wat instrumentengewicht betreft had ik beter voor fluit of viool kunnen kiezen). En ik was er als negenjarige fel op tegen. Want auto’s waren vervuilend (ik was als kind blijkbaar ook al heel begaan met de aarde). Toch heb ik destijds al m’n bezwaren laten varen en was onze voor die tijd ook al vintage Ford Fiesta al snel niet meer uit ons leven weg te denken. En heb ik in de jaren daarna niet heel vaak meer nagedacht over het feit dat auto’s niet zo milieuvriendelijk zijn. Ik haalde snel mijn eigen rijbewijs en de vrijheid die ik daardoor had om te gaan en staan waar ik wilde, vond ik heerlijk.
Grote vervuiler
Op de lijstjes waarin per onderdeel van ons leven wordt aangegeven hoeveel impact het heeft op het milieu staat (niet elektrisch) autorijden in de top, en zo ook vliegen. En dat is met name vanwege de hoge CO2 uitstoot. En als je bedenkt dat 1 kg plastic ongeveer gelijk staat aan 1 liter olie, moeten we wel heel veel plastic vermijden om het effect van autorijden daarmee recht te trekken. Nu is dat natuurlijk wel heel kort door de bocht want ik wil juist niet zeggen dat afval en met name plastic vermijden geen zin heeft als je nog autorijdt. Alle beetjes helpen en plastic heeft altijd nog de extra vervuilende eigenschap dat het rond kan zwerven en dat er kilo’s van in de oceaan drijven waar vissen en vogels erin stikken en zo meer.
Dus wil je net zoals ik de wereld verbeteren, is minder autorijden en vooral zeker minder vliegen the way to go. En liefst natuurlijk helemaal niet meer autorijden. Wat sowieso veel zero wasters doen. Of voor elektrisch gaan. Nu staan wij zeker open voor dat laatste, maar we zijn nog wat afwachtend vanwege de hoge aanschafkosten en ook het feit dat elektrische auto’s voor zover ik weet nog geen vouwwagens kunnen trekken. Toch willen we over een paar jaar wel die stap nemen. Maar hoe kunnen we in de tussentijd dan toch minder kilometers maken?
Lekker fietsen
Wat ik wel al doe is zoveel mogelijk op de fiets gaan. Boodschappen doen, de kids naar school, naar peuterzwemmen en op visite. Hoewel ik het toch echt vertik om dat in de zeikende regen te doen. Of met 2 steeds zwaarder wordende kids op 1 megazware mamafiets een flinke omweg fietsen met veel stijgen en dalen terwijl ik buiten adem probeer om M. op tijd op zwemles te krijgen. Maar toch, luxeproblemen daargelaten, stap ik toch zoveel mogelijk en steeds vaker op de fiets. So far, so good voor de dagen dat ik vrij ben.
Woon-werkverkeer
De meeste kilometers maak ik toch om op m’n werk te komen. Drie keer per week 40 km heen en 40 km terug. Dat is omgerekend zo’n 4,5 liter benzine. En af en toe nog een tripje naar een van de vestigingen verder weg. Dat tikt lekker aan. Ik wil maar liever niet uitrekenen hoeveel liters ik in m’n leven al verstookt heb…. De laatste jaren ben ik altijd met de auto gegaan, vooral omdat er geen goede ov verbinding was.
Nu zit mijn werk op zo’n 15 minuten lopen van het station. Ik speelde al een tijdje met de gedachte om af en toe met de trein te gaan. Ik heb een jaar lang met de trein gereisd en op zich is dat prima gegaan. Maar heel eerlijk: echt efficiënt en flexibel is reizen met ov niet. Helemaal niet handig, vooral met kids die er geen boodschap aan hebben dat jij je trein wilt halen en dus zeker niet van plan zijn zich te haasten om hun schoenen en jas aan te doen.
When a plan comes together
Ondanks flink wat minpunten van reizen met ov besloot ik mezelf toch voor te nemen om elke week 1 dag met de trein te gaan. Voorwaarde was wel dat ik een fiets op het station wilde hebben staan, want met je hakjes en zware laptoptas naar kantoor lopen, ontmoedigde mij al direct. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik heb in de kerstvakantie bij de kringloop een opgeknapte simpele fiets gescoord en die meteen op m’n eerste werkdag in het nieuwe jaar (met de auto, dat wel) meegenomen en op het station geparkeerd. En ben mijn volgende werkdag gelijk met de trein gegaan. Ging super! In m’n lunchpauze even iets via Markplaats opgehaald en een frisse neus gehaald. I love it when a plan comes together!
Op de proef gesteld
Helaas ging het een week later al mis. Mijn goede voornemen werd in week 2 al gelijk op de proef gesteld. Met mijn goede gedrag was ik extra vroeg op gegaan (want dat moet je er dus voor over hebben) om een trein eerder te halen zodat ik nog wat kon doen voor m’n training van die dag begon. 1 station verder ging m’n trein niet verder (defecte trein op het spoor) en kon ik rechtsomkeert maken. Ik was blij dat ik (minder duurzaam) met de auto naar het station was gekomen, want nu kon ik alsnog met de auto naar m’n werk. Deze grap kostte me een heel uur en hielp me natuurlijk niet in m’n goede voornemen. Maar ik geef niet zo maar op, dus de week erna probeerde ik het opnieuw en warempel ging dat goed. En de week erna ook. En toen het niet spekglad was, stormde of regende ben ik zelfs op de fiets naar het station gegaan.
Goed gevoel
Het is nog een beetje zoeken naar een efficiënte en soepele routine. Maar het leuke vind ik hoe snel het gaat om jezelf nieuw gedrag aan te leren. Het wordt zo snel gewoon en voor je het weet, denk je er niet meer bij na. Net als met afval vermijden. En het voordeel is dat ik met het fietsen gelijk m’n lichaamsbeweging heb en lekker buiten ben. In de trein kan ik vast wat mails afhandelen. Wel prima eigenlijk. Op de heenweg doe ik er meestal langer over, maar op de terugweg heb ik geen last van de files door wegwerkzaamheden (die nog wel een jaartje duren). Qua kosten is het voor mij helaas wel duurder om met de trein te gaan, als ik alleen benzinekosten reken dan. De auto hebben we toch al voor de deur dus het aantal kilometers wat ik nu minder maak zal in afschrijving ook niet geweldig schelen en zeker niet qua wegenbelasting of verzekering. Als je geen auto zou hebben en elke dag met de trein zou gaan dan ben je wel voordeliger uit. Nou ja, je moet er wat voor over hebben. En het begin is er dus. En het geeft me een goed gevoel! Eerst maar eens deze ene dag zien vol te houden en wie weet worden het er straks wel 2! En wordt het niks, dan toch maar een elektrische auto of….dichtbij huis gaan werken.
Ria
op 03 Feb 2019