Omdat je m’n blog volgt, weet je dat m’n gezin en ik afval en met name plastic afval willen vermijden. Maar waarom doen we nou zo moeilijk? Ik krijg regelmatig terug dat mensen zichzelf al heel goed vinden als ze afval scheiden. Dat is natuurlijk al heel goed. Maar alleen daarmee gaan we echt de milieucrisis niet te lijf. Nu heb ik vorige week een tekencursus gedaan dus ik zal eens visualiseren waarom ik liever helemaal geen plastic afval produceer…en eigenlijk ook liever helemaal geen afval.
7,2 olifanten aan afval
Wist jij bijvoorbeeld dat we in Nederland per persoon gemiddeld bijna 490 kilo afval per jaar weggooien? Stel (ik doe naast de cijfers die ik heb opgezocht even wat snelle eigen rekensommen), je wordt 80. Dan is dat op je hele leven 38.960 kilo. Dat is evenveel gewicht als 7,2 Aziatische olifanten! Per persoon… Ik durf al niet uit te rekenen hoeveel dat is met onze 7,7 miljard mensen. Dat wordt overigens nog een lastige rekensom, want wij in de westerse wereld produceren natuurlijk wel het meeste afval.
Verdeling
Maar even terug naar die 490 kilo per persoon per jaar. Daarvan is ongeveer 31 kilo aan plastic verpakkingen, 33 kilo grofvuil en 181 kilo restafval (Bronnen: MilieuCentraal, Meldpunt Verpakkingen en Trouw). De rest is glas, papier en gft afval en wordt gescheiden ingezameld en daarvan wordt echt een groot deel gerecycled, dus dat gaat de goede kant uit.
Niet het aantal kilo’s is het probleem
Maar we hadden het met name over plastic, dus daar ga ik even op door. 31 kilo plastic lijkt qua gewicht niet veel, maar qua omvang is dat natuurlijk mega. Want zet jij niet elke 2 weken een volle PMD bak aan de weg? Weegt bijna niks, maar neemt wel veel ruimte in. Het is goed dat het gescheiden wordt, begrijp me niet verkeerd. Maar de technieken om het te recyclen zijn nog niet zover gevorderd dat er opnieuw hoogwaardige producten van gemaakt kunnen worden.
Bermpaaltjes
Wist je dat van alle plastics slechts 15% wordt gerecycled? En volgens MilieuCentraal 45% van alle plastic verpakkingen? Maar waar glas en papier nog terugkomen als volwaardig nieuw product, wordt het meeste plastic vermaakt tot bermpaaltjes of bloempotten. En tegenwoordig ook wel keukenbladen, etc. Maar het komt dus niet in de oorspronkelijke kwaliteit terug en kan maar slechts 1 of een paar keer gerecycled worden. Daarnaast is het recycleproces ontzettend duur en kost het veel energie. En wat dacht je van alle transport dat het ophalen van al dat afval met zich meebrengt?
Plastic vergaat niet (nou ja, het duurt heel lang)
En nog een flink nadeel van plastic afval: de plastic soup. Daar hoef ik je vast niet over te vertellen, want je kan in de media bijna niet gemist hebben dat plastic pas na honderden jaren vergaat en onze oceanen zwaar vervuild zijn. Omdat het zo licht is, waait het uit prullenbakken en komt het in onze natuur terecht. En dan heb ik het nog niet eens over het bewust op kleine en grote schaal afval lozen.
Daarom dus
Daarom proberen we zoveel mogelijk plastic afval en ook onnodig ander afval te vermijden. Daarom gaan we met onze eigen stoffen broodzak naar de bakker, kopen we geen groenten en fruit in plastic en wassen we ons haar met shampoo bars. Om te laten zien dat (plastic) verpakkingen in veel gevallen niet nodig zijn. En nee, het gaat nog niet perfect. We zijn nog niet zero waste en ik weet ook niet of we dat ooit gaan worden. Maar, zoals ik laatst een quote las van Anne Marie Bonneau bij The Happy Activist (leuk om te volgen): “We don’t need a handful of people doing zero waste perfectly. We need millions of people doing it imperfectly.” Met andere woorden: als we met z’n allen ons afval voor 80 % of zelfs 50% kunnen verminderen, dan komen we al een heel eind in de goede richting.
