We hebben jaren op de pof geleefd. Boven onze stand om het maar zo te zeggen. We kochten dingen die het leven voor ons gemakkelijker maakten. Zoals een auto. Ook konden we niet zonder een nieuwe laptop en wilden natuurlijk ook een tablet en regelmatig nieuwe telefoon. Net als iedereen. Terwijl we het ons eigenlijk niet konden veroorloven. We beleefden gave trips. Deden dingen die het leven leuk maken. Gewoon voor de fun. Zonder door te hebben hoe hoog onze schuld opliep.
Dat ging echt jaren zo door. En we konden zo doorgaan omdat de partij waarbij we in het krijt stonden soepel was met de voorwaarden en ons vertrouwede dat we uiteindelijk wel zouden beseffen dat we op een gegeven moment onze verantwoordelijkheid moesten nemen. Wel heel mooi dat vertrouwen, maar misschien wel een beetje te coulant achteraf gezien.
We hebben het punt waarop we zouden stoppen met rood staan en zouden starten met aflossen steeds voor ons uitgeschoven. Niet altijd even bewust. Het was iets dat altijd wel een beetje knaagde in ons achterhoofd. Iets waaraan je af en toe denkt en dat je dan denkt “o ja dat is er ook nog, daar moet ik nog wat mee”. En dan gewoon weer door met ons leven dat we net zo wilden leven als iedereen: proberen gelukkig te zijn. En we hebben het toch verdiend om onszelf af en toe lekker te trakteren? Op een nieuw paar schoenen? Of een vliegreisje omdat we zo hard gewerkt hebben? Iedereen doet het toch, dus wij willen dat ook!
Uiteindelijk liet onze schuldeiser toch van zich horen. Eerst met wat vriendelijke aansporingen, later werden die signalen wat dreigender en werden we geconfronteerd met ons gedrag. Waar zij eerst zo coulant was, heeft ze nu zelfs een ultimatum gesteld. Halen we dat niet, dan ziet de toekomst er voor ons somber uit en worden we met ons leven bedreigd.
We zijn het toen toch maar wat rustiger aan gaan doen. Dat was wel flink aanpassen in het begin. We moesten onze luxe levensstijl loslaten en gingen gewoon in Nederland op vakantie in plaats van met het vliegtuig. Ook deden we onze auto weg en pakten de fiets, zelfs door de regen. En we kochten veel minder nieuwe spullen en vaak zelfs tweedehands. Vlees en vis laten we staan en ook zoveel mogelijk zuivel en eieren. Douchen doe ik nu om de dag. Elke dag kunnen we ons gewoon niet veroorloven.
Momenteel zijn we op het punt dat we niet meer boven onze stand leven. Nu moeten we alleen die enorme schuld nog aflossen die we ons hele leven opgebouwd hebben. Als ik had geweten dat het zo zou oplopen en dat we nu met de gebakken peren zitten, hadden we het nooit zover laten komen.
Nu besef ik me namelijk dat ik net zo gelukkig ben zonder die vliegvakanties, maar met toffe trips in eigen land. En zonder nieuwe dure spullen. En dat door de regen fietsen omdat we geen auto meer hebben helemaal niet zo erg is. En plantaardig eten veelzijdiger en lekker. Ik ben fitter en gezonder. Ik kan veel meer genieten van de kleine dingen in het leven. Had ik dat maar eerder geweten….
Maar ik had de kleine lettertjes niet gelezen. Of wel gelezen maar niet volledig tot me laten doordringen, net als zoveel mensen met ons. Gelukkig weet ik nu beter en wil ik ook anderen informeren en inspireren. Juist niet alleen over de kleine lettertjes (dus hoe erg we ervoor staan), maar ook hoe en waarom duurzaam doen je juist gelukkiger maakt (mij in elk geval, maar ik ken ook genoeg anderen).
Naast mijn berichten, blogs en e-book heb ik nu met de Groene Helden Academie ook mijn eerste cursus ontwikkeld: de Zero Waste Kickstart. Na deze training met 9 praktische online lessen kun jij je (plastic) afval met meer dan de helft verminderen. De volgende groep start al op maandag 17 januari. Heb je bovenstaande gelezen en denk je: ik heb ook een klimaatschuld en wil deze ook (versneld) aflossen! Begin dan met de Zero Waste Kickstart. Je afval verminderen is een laagdrempelige manier om te oefenen met het maken van bewuste en duurzame keuzes. Daarna of tegelijk kun je ook grotere stappen zetten!
Meer info en aanmelden: https://groeneheldenacademie.nl/zero-waste-kickstart/
Help mee om onze wereld te redden, het is de enige met chocolade!
