De verticale moestuin

Als er 1 groente is die bijna altijd in plastic is verpakt, dan is het wel sla. Of je het nu gesneden en wel koopt of als krop: als je het zonder plastic wilt, moet je zowat op
kruistocht. Vooral bij kroppen sla zie ik het nut van verpakken niet zo, maar dat heb ik regelmatig bij oververpakte levensmiddelen. Alleen bij de toko of biowinkel (waar ik niet elke week kom), lukt het soms om (1 soort) onverpakte sla te halen.

Gezond snoep

Ook qua fruit vraag ik me regelmatig af waarom dat plastic zo nodig is. En als er 1 soort fruit is die je amper zonder plastic verpakking kunt krijgen, dan zijn het wel
aardbeien. En laten onze kinderen (en welk kind niet…) nu juist verzot zijn op aardbeien.

Als zero waster wil je niet op een verplicht dieet simpelweg omdat je groenten en fruit niet zonder plastic kunt halen. Daarbij wil je ook wel gezond eten. En dan is een verse salade op z’n tijd wel reuzelekker. En in de zomer is het zo sneu om je kids steeds weer teleur te stellen als het om aardbeien gaat (waarvan ik overigens ook hoorde dat er teveel bestrijdingsmiddelen op zitten).

Zelf kweken?

Ik dacht: als je sla of aardbeien niet zonder plastic kunt kopen, dan moet ik ze misschien maar zelf gaan verbouwen. Maar hoe dan? En vooral waar? Voor een moestuin staan we wel ingeschreven, maar die laat nog op zich wachten. En in onze achtertuin wilde ik geen laag-bij-de-grond-groente kweken vanwege alle kattenschijt (wij zijn het openbare toilet in de straat omdat we zelf geen kat hebben).

Tuinrenovatie

Nu wilden we al een tijdje met onze tuin aan de slag. Ik irriteerde me aan de scheef liggende (wel heel mooie leisteen) tegels, het ingezakte postzegeltje gras en vooral het onkruid dat tussen al die wijkende tegels opstak. En ik houd van strak en niet van onkruid wieden. Ben wel een natuurliefhebber, maarmijn liefde voor design en repeterende foute patronen wint het van het onkruid tussen de tegels.

Lang verhaal kort: we gingen de tuin doen. We zouden het gras eruit halen en meer tegels leggen. Tegen de tendens in om juist tegels uit je tuin te halen. Het schuurde wel een beetje. Zo’n tuin met alleen maar tegels en weinig groen, dat is niet in lijn met mijn missie om natuurlijker en bewuster te leven. Toch is
onze tuin met z’n 5 bij 9 meter niet geschikt om een heel bos te planten als je er af en toe ook nog in wilt chillen. Hoe houden we het strak en gemakkelijk te onderhouden en toch groen? Wat een dilemma’s.

Lumineus idee

Maar opeens, soms heb je dat, kwam er een lumineus idee in me op. Kan het niet uit de lengte, dan maar uit de hoogte. Ik zat zo naar onze standaard-palen-met-planken schutting te kijken en mijn ontwerpersgeest had ineens een design ontworpen voor een verticale moestuin. Hierbij zou onze schutting slechts op
een aantal punten hoeven te worden gemuteerd. Uiteraard kostte het me flink wat tijd en energie om het plan aan N uit te leggen zodat hij snapte wat de bedoeling was (wij praten vaak langs elkaar heen en bekijken zaken van een totaal andere kant, maar uiteindelijk bedoelen we hetzelfde). Hij moest het gaan maken, hij is immers de maker van ons team als het gaat om het grovere werk. En sorry, maar als ik een handige man heb, dan ga ik echt niet zelf staan zagen en schroeven
(ik neem dan weer alle fijne motorische- en computerwerkjes op me zoals fotoboeken en fotokunstwerken). Maar gelukkig zag hij het plan wel zitten!

De eerste echte schuttingmoestuin

De winter ging voorbij en na het maken van tuinontwerpen, tekeningen, berekeningen etc. konden we (lees N), aan de slag. Inmiddels is onze tuin klaar en zijn we dus de trotse eigenaar van een verticale moestuin (en nog meer hippe, toch best duurzame onderdelen die ik in een later blog zal delen). We hebben 30 plantenbakken (van gerecycled plastic!) aan ruimte om sla, kruiden, aardbeien, munt, bloemen voor de bijtjes en zo nog meer te verbouwen. Het is me zelfs dus al gelukt om de sla, als kleine plantjes gekocht bij de groenteboer, levend te houden en te laten groeien. En zelfs gelukt om zelf slaplantjes op te kweken én aardbeien. Nu hebben we z’n 4 bakken met verschillende soorten sla, waar we elke week wat blaadjes vanaf halen. De sla groeit door, dus we hoeven niet steeds nieuwe te planten. Het valt me echt mee hoe goed het lukt.

Ok, je bent dus wel mucho tijd kwijt met water geven (uit onze regenton!!) wassen en beestjescheck, maar ik ben zeer trots op het resultaat. En op het feit dat je dus zowat altijd wel sla kunt eten.

Geduld is een schone zaak

De aardbeien hebben we wel al in grote getale geplant, maar na de eerste oogst wil het niet zo vlotten met het rode snoepfruit. Volgens mijn schoonvader zouden de aardbeien het volgend jaar wel beter gaan doen. Ik hoop het maar. In elk geval zijn de kids er blij mee en kijken ze de aardbeien die er wel aan hangen zowat rijp.

Trots

Ik ben dus stiekem best wel trots op onze verticale moestuin en helemaal op het feit dat ie relatief makkelijk te maken is als je een standaard schutting hebt. Naast dat ie natuurlijk heel nuttig is, is je betegelde tuin gelijk een stuk groener en gezelliger. En niet te vergeten: tuinieren schijnt een therapeutische werking te hebben en ik moet zeggen dat ik dat ook wel zo ervaar. In de zomer om de dag de bakken even water geven, geeft me meteen een voeten op de grond- en rustgevoel.

Jat dit idee!

Dus ik wil je vooral aanraden om dit idee te jatten en ook jouw schutting om te toveren tot een groene en eetbare versvoorraadkast. Wil je weten hoe ‘m te maken? Laat het weten, we delen het graag!